zo 24 mei

Bologna is werkelijk een fantastische stad, zoals Wiel en Peter, mijn medecursisten Italiaans, onlangs al vaststelden. Het is een stad van veelvouden. Veel galerijen met arcaden, veel piazza's, veel kerken, veel terrasjes, maar ook veel straatmuzikanten en nog meer bedelaars. Veel jonge mensen ook, waarvan een groot deel studenten, vermoed ik. Bologna heeft de oudste universiteit van de wereld (1088).
De stad is niet opgepimpt om zich te manifesteren als moderne stad. Alles is oud, authentiek, met veel elementen uit de middeleeuwen en de renaissance. De sfeer is rustgevend met gedempte kleuren, geen schreeuwerige reclames of affiches. Alleen als je even buiten het centrum loopt, zie je kleurige graffiti's. Mijn eerste en opvallendste bezienswaardigheid was de Piazza Maggiore met in het midden de Neptunusfontein en aan de kanten het Palazzo d'Accursio (stadhuis), de San Petroniokerk, en diverse palazzi, die gedeeltelijk achter wit plastic schuilgingen voor restauraties. Dichtbij de universiteitsbibliotheek, een must, die helaas gesloten is op zondag. Het archeologisch museum was gelukkig wel open. Het heeft een enorme hoeveelheid Etruskische vondsten. Keramische en bronzen voorwerpen, graven en grafstenen. Nooit geweten dat er nog zoveel gave resten over zijn van dit volk met een hoogstaande cultuur, getuige de erg mooie en kunstige voorwerpen. Verder zijn er ook, maar veel minder, Romeinse, Griekse en Egyptische vondsten te zien.
Een andere bezienswaardigheid van de stad zijn de 2 scheve torens van 98 en 48 m hoog. De hoogste staat 2,5m en de laagste zelfs 3,5m uit het lood.
Er is weinig verkeer in de binnenstad, maar des te meer volk op de been. Overal zijn restaurantjes en café's met terrasjes om bij te komen met een glas wijn en Italiaanse gerechten. Voordat ik morgen doorrijd naar Ravenna, toch nog even zien of ik de bibliotheek kan meepikken.