vrij 3 juli

We leven nog ! Het haventje in L'Estaque bij Marseille oogde wat armoedig. Vergeleken met de eerdere havens met supergrote jachten liggen hier alleen roeibootjes. Tot Martigues toch nog aardig wat hoogtemeters te overwinnen. Hier definitief afscheid genomen van de zee na ca. 500 km de kustlijn gevolgd te hebben van Viareggio tot Martigues. Hierna begonnen de perikelen. Het was vrijwel onmogelijk naar Fos sur Mer te fietsen buiten de autoweg om. Met onze navigatie lukte het in ieder geval niet. Een vriendelijke restaurantbaas wist ons een bospad met aansluitend toeristisch fietspad aan te wijzen tussen een aantal étangs de mer door. Best een mooi gebied ook nog. Vanaf Fos s. Mer lukte het helemaal niet aan de autoweg te ontkomen om Port St. Louis aan de monding van de Rhône te bereiken en vandaar naar de Camargue te rijden. Zover mogelijk aan de rechter kant van de weg om de voorbij denderende vrachtwagens te ontwijken reden we allebei zonder er erg in te hebben plots door een diepe brede watergoot. Behoorlijk geschrokken van de klap -de fietstassen waren losgeschoten- afgestapt. De achtervelg van Ger's fiets was ingescheurd, in die van mij zat een deukje. Ger kon zijn achterrem amper meer gebruiken, bij mij viel het mee. Door alle problemen vrij laat in de Camargue aangekomen. Toch nog langs de ong. 17 km lange route door dit unieke natuurgebied nog veel flamingo's en reigers gezien, rechtop staand in de ondiepe étangs. Ook nog enkele paarden door de lage begroeiing, vnl. riet, kunnen fotograferen. Er is nauwelijks horeca langs de weg, dus je moet genoeg proviand meenemen. De stilte in dit gebied is een verademing na het jakkeren over de autoweg. Pas om half tien 's avonds waren we na 134 km in ons hotel in Arles.